Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι η θεά Δήμητρα ήταν η προστάτιδα της γεωργίας.
Αυτή έμαθε στους ανθρώπους να καλλιεργούν τη γη, να σπέρνουν και να θερίζουν, να βγάζουν λάδι και κρασί. Αυτή φρόντιζε για την ανάπτυξη των φυτών και την καρποφορία των δέντρων.
Η θεά Δήμητρα είχε μια κόρη, την Περσεφόνη. Μία μέρα η Περσεφόνη βγήκε στην εξοχή με τις φίλες της. Έπαιζαν, χόρευαν και τραγουδούσαν. Το τραγούδι έφτασε στ' αυτιά του Πλούτωνα, του θεού του Κάτω Κόσμου. Αμέσως ανέβηκε στο άρμα του με τα μαύρα άλογα και ανέβηκε πάνω στη γη να δει από πού ερχόταν αυτό το τραγούδι. Μόλις αντίκρισε την Περσεφόνη, την ερωτεύτηκε.
Παραφύλαγε και μόλις η Περσεφόνη απομακρύνθηκε από τις φίλες της, την άρπαξε και την πήρε μαζί του βαθιά μέσα στη γη.
Η μητέρα της, όταν διαπίστωσε ότι η Περσεφόνη δεν επέστρεψε πίσω, άρχισε να την ψάχνει. Γεμάτη αγωνία φώναζε το όνομά της, όμως τίποτα. Ρωτούσε όποιον συναντούσε, μήπως είδε την κόρη της, μα κανείς δεν την είχε δει κανείς.
Η Δήμητρα τότε σταμάτησε να ενδιαφέρεται για τη φροντίδα της γης και άρχισε να αναζητά σ' όλο τον κόσμο το παιδί της. Τα φυτά άρχισαν να μαραίνονται και τα χωράφια ερήμωσαν. Οι άνθρωποι με αγωνία έβλεπαν ότι δεν είχαν τίποτα να ταΐσουν τα ζωντανά τους και σε λίγο θα πέθαιναν κι αυτά και οι ίδιοι από την πείνα. Ζήτησαν λοιπόν από το θεό Δία να τους βοηθήσει. Ο Δίας τότε έστειλε τον Ερμή στον Πλούτωνα, να τον ειδοποιήσει να αφήσει την Περσεφόνη να επιστρέψει στη μητέρα της. Ο Πλούτωνας αναγκαστικά δέχτηκε, μα πριν φύγει η Περσεφόνη, της προσέφερε ένα ρόδι.
Η Περσεφόνη έφαγε το μισό και έφυγε με τον Ερμή για τον πάνω κόσμο.
Η Δήμητρα ευτυχισμένη αγκάλιασε την κόρη της κι έκλαιγε από τη χαρά της. Όταν όμως η Περσεφόνη της είπε ότι είχε φάει μισό ρόδι, κατάλαβε ότι το μισό χρόνο θα είχε την κόρη της μαζί της πάνω στη γη, αλλά τον άλλο μισό η κόρη της θα έπρεπε να κατεβαίνει στον Κάτω Κόσμο.
Έτσι, από τότε όποτε ανεβαίνει η Περσεφόνη πάνω στη γη, έχουμε άνοιξη και καλοκαίρι. Όποτε όμως κατεβαίνει στο παλάτι του Πλούτωνα, έχουμε φθινόπωρο και χειμώνα.
