Διαβάσαμε ένα παγκόσμια αριστούργημα.
Η μικρή Λιζ έχει άλλα ζητήματα να λύσει. Ζητήματα αυτοπεποίθησης και έκφρασης. Δεν μπορεί να ζωγραφίσει, λέει. Τελεία! Αγανακτεί όταν η δασκάλα της ζητά από τους μαθητές να ζωγραφίσουν. Θυμωμένη καρφώνει το χαρτί της με το μολύβι και φτιάχνει μια τελεία. «Πολύ ωραία», λέει η δασκάλα, «Λιζ υπόγραψε τώρα την τελεία σου». Την άλλη μέρα η δασκάλα κορνιζώνει την, υπογεγραμμένη παρακαλώ, τελεία της Λιζ. Κι από κει κι ύστερα η Λιζ, που βλέπει την άχαρη τελεία της με χρυσή κορνίζα, πεισμώνει αλλά και βγάζει φτερά. Μπορεί να φτιάξει και μια καλύτερη τελεία. Και την αναπτύσσει, ζωγραφίζει παραλλαγές της, πολλές, ένας ολόκληρος κόσμος ξεδιπλώνεται στις τελείες της. Τα έργα της ξεχωρίζουν στην έκθεση του σχολείου. Το γκρινιάρικο, πεισματωμένο προσωπάκι της μικρής Λιζ, σιγά σιγά χαλαρώνει, ομορφαίνει, γλυκαίνει. Κι όταν ένα παιδάκι μικρότερο έρχεται και της λέει «εγώ δεν μπορώ να ζωγραφίσω», η Λιζ ξέρει τι να του απαντήσει.
Ένα βιβλίο που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, σε διδάσκει την ομορφιά, την καλοσύνη, την ενσυναίσθηση, την κατανόηση, τη μέγιστη αξία του ρόλου του δασκάλου μέσα από το προσωπικό παράδειγμα κι όχι μέσω κατήχησης και υψωμένου δαχτύλου. Γιατί αυτό το ελάχιστο, ταπεινό σημάδι μας στον κόσμο, η τελεία, η απλή αυτή κουκίδα με τα πολλά ονόματα (τελεία, κουκίδα, βούλα, στίγμα) είναι η πρώτη αρχή να νιώσεις ότι μπορείς να αποτυπώσεις κάτι, να δημιουργήσεις, να αισθανθείς βιωματικά πως μπορείς να τα καταφέρεις, να πιστέψεις σε σένα. Αρκεί ασφαλώς να υπάρχει πλάι σου ένας δάσκαλος, ένας άνθρωπος να κάνει το όχι και τόσο αυτονόητο τελικά: να σου δώσει το χώρο και τη δύναμη να πιστέψεις ότι αυτό που κάνεις είναι κάτι, ότι δεν είναι για πέταμα και για τη λησμονιά του κόσμου.
Τι πιο υπέροχη αρχή στο νηπιαγωγείο,
από το να είναι το πρώτο δημιούργημα των παιδιών,
μια δική τους τέλεια τελεία;
ΠΗΓΗ ΣΧΟΛΙΩΝ ΑΠΌ: http://www.elniplex.com/