Το πρώτο πράγμα που λέμε σε κάποιον είναι το όνομά μας.
Είναι πολύ σημαντικό πράγματι να ξέρουν τα παιδιά τι σημαίνει το όνομά τους... τι σχέση έχει με
τις παραδόσεις μας, τα ήθη και τα έθιμα, τη θρησκεία μας...
Αποφασίσαμε λοιπόν το όνομά μας να είναι το πρώτο σχέδιο εργασίας που θα δουλέψουμε.
Συστηθήκαμε και παίξαμε πολλά παιχνίδια γνωριμίας.
Μια μικρή γεύση απ'αυτά που άρεσαν περισσότερο, θα πάρετε παρακάτω.
Μα δεν μπορεί να μην την ξέρετε. Είναι τόσο απλό. Με το 1, με το 2, με το 3, λέμε όλοι μαζί τα ονόματά μας. Αν έχουμε φροντίσει να γνωρίζουμε από πριν τα ονόματα όλων των παιδιών τότε θα τρελαθούν όταν μας δουν να λέμε "εντάξει, τα άκουσα και τα έμαθα όλα με τη μία". Κατόπιν μπορούμε να κάνουμε παραλλαγές σύστασης. Δυνατά, φωναχτά, ουρλιαχτά, ψιθυριστά. Μην το παρακάνουμε: μετά τη μία φορά δικής μας μαγικής επίδειξης, δίνουμε τη σκυτάλη στα παιδιά. Αλήθεια... πόσα ονόματα έμαθες εσύ έτσι; (πηγή: elniplex)
Τα παιδιά στέκονται όρθια σε κύκλο! Η κυρία ανακοινώνει στα παιδιά ότι το τρένο της γνωριμίας ξεκινάει ταξίδι μακρινό, ταξίδι μαγικό… επειδή όμως στους επιβάτες δεν αρέσει να ταξιδεύουν με αγνώστους, προϋπόθεση πριν ανέβουν στο τρένο είναι να πουν το όνομά τους… ξεκινάει ο πρώτος παίκτης διασχίζοντας τον κύκλο (φροντίζουμε να είναι μεγάλος και ανοιχτός ο κύκλος που σχηματίζουν τα παιδιά)… ενώ ταυτόχρονα λέει:
Τσαφ τσουφ τσαφ τσουφ
ταξίδι με τρένο ξεκινώ
τσαφ τσουφ τσαφ τσουφ
πες μου το όνομά σου
και ανέβα στο λεπτό!
Όταν το παιδί πει το όνομά του πιάνεται σε σχηματισμό τρένου πίσω από τον παίκτη και συνεχίζουν.
-Η μπάλα και η πατάτα που καίει
Γνωστή η πατάτα που καίει. Παίζουν όσοι θέλουν. Τα παιδιά σχηματίζουν έναν κύκλο. Με κλήρωση ή κάποιο λάχνισμα επιλέγεται ο παίκτης που θα ξεκινήσει. Η μπάλα έχει πάρει φωτιά. Δε μπορείς να την κρατήσεις στα χέρια σου. Με το που στην πετάει κάποιος, πρέπει αμέσως να την πετάξεις στον επόμενο παίκτη ή σε όποιον επιλέξεις. Δε μπορείς να την κρατήσεις. Δε μπορείς να σκεφτείς. Είπαμε: η μπάλα καίει. Ο παίκτης που θα αφήσει την μπάλα να πέσει ή του φύγει ή τη ρίξει λάθος σε άλλον ή την κρατήσει πολλή ώρα στα χέρια του, πρέπει να πει το όνομα του ή το όνομα δύο παιδιών.
-Τα παιδιά κάθονται στην παρεούλα και η κυρία προσπαθεί να θυμηθεί τα ονόματά τους. Κάθε φορά που η κυρία δείχνει ένα παιδί και λέει το όνομά του σωστά, τα παιδιά χτυπάνε παλαμάκια.
Κάθε φορά που η κυρία λέει λάθος το όνομα ενός παιδιού τα παιδιά χτυπάνε τα πόδια τους. Φυσικά η κυρία κάνει πολλές φορές λάθος στα ονόματα των παιδιών γιατί είναι ξεχασιάρα.
-Παιχνίδια με το αρχικό ....Βάζουν στο σωστό στεφάνι την καρτέλα με το όνομά τους ....
χορεύουν και στο σταμάτημα της μουσικής μπαίνουν στο στεφάνι που έχει το αρχικό του ονόματος. Για να ελευθερωθούν πρέπει να βρουν μια λέξη που να ξεκινά όπως το όνομά τους.
-Χωρίσαμε το όνομά μας σε συλλαβές και μετρήσαμε πόσες συλλαβές έχουν τα ονόματά μας. Πρώτα χτυπώντας παλαμάκια..... μετά τα πόδια μας..... τα γόνατά μας...... με το ταμπουρίνο.
Βρήκαμε ποιο ζωάκι έχει το αρχικό μας γράμμα και πόσα παιδιά έχουν το ίδιο αρχικό γράμμα .
Αναγνωρίζουμε το όνομά μας ανάμεσα στα υπόλοιπα όσο κρατάει η μουσική....
Αρχίζουμε να εκφραζόμαστε καλλιτεχνικά και στολίζουμε το αρχικό μας γράμμα....
Χρωματίζουμε το όνομά μας...
Κάναμε το πρώτο μας κολλάζ και...... γλαστράκια με λουλούδια γεμίζουν ευωδιές την τάξη μας.
Τα λουλούδια όμως δεν είχαν όνομα κι εμείς πρόθυμα χαρίσαμε τα δικά μας.
Η μαγισσούλα της τάξης έκοψε κρυφά κι ανακάτεψε τα γράμματα από τα ονόματά μας
κι εμείς τα ανασυνθέσαμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε...
Κι αφού κουβεντιάσαμε και ψάξαμε,
καταλήξαμε πως όλοι έχουμε ένα όνομα που έχει τη δική του μοναδική ιστορία.
Τελειώνοντας το θέμα μας διαβάσαμε ένα υπέροχο, τρυφερό βιβλίο της Μ.Κριεζή, πολύ διασκεδαστικό που ενθουσίασε τα παιδιά με τις περιπέτειες του μικρού βάτραχου που αναζητούσε να μάθει τι σημαίνει το Α. στο όνομά του.